Home » Κοινωνία » ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ

 Ο Κλέψας του Κλέψαντος

Δεν υπάρχει δημοσιογραφική ανεπάρκεια μόνο, υπήρχε και υπάρχουν λόχοι και τάγματα που παριστάνουν ότι ασκούν την τέχνη της δημοσιογραφίας.

Μια στρατιά από εντεταλμένους και διαπλεκόμενους με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και με τα ανάλογα συντάγματα και λόχους που ξεχωρίζουν από την ειδικότητα που έχει το καθένα στα ΜΜΕ.

Ένας λόχος που παριστάνουν κάποιοι τους δημοσιογράφους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τρυπώσουν σε κανένα δημόσιο κανάλι να εξασφαλίσουν καμιά θεσούλα σε κανέναν δήμο και γλύφουν από το πρωί μέχρι το βράδυ βουλευτές και παράγοντες της εξουσίας.

Άλλος λόχος από εντεταλμένους να τρυπώσουν σε κανένα κόμμα για να μπουν από το παράθυρο σε καμιά δημόσια υπηρεσία, κάπου να βολευτούν και σχίζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ υμνώντας τα καλά της κάθε κυβέρνησης.

Σύνταγμα ολόκληρο στην υπηρεσία των ιδιωτικών συμφερόντων σε βάρος του δημόσιου και του εθνικού ακόμη συμφέροντος. Λόχοι στρατευμένων που υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα ξένων δυνάμεων εναντίον της Ελλάδας.

Σύνταγμα ολόκληρο από άσχετους, σε σχέση με τη δημοσιογραφία, οι οποίοι δεν κατέχουν ούτε τα βασικά εργαλεία της τέχνη της. Τα χρόνια της κραιπάλης, κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τους τάιζε ο δημόσιος κορβανάς και το άσχετος ήταν προσόν. Όποιος ήταν λίγο διαβασμένος και ασκούσε το λειτούργημα της δημοσιογραφίας, η πιάτσα των ΜΜΕ τον εξαφάνιζε. Δεν είναι τυχαίο που επιπλέουν όλοι οι φελλοί στο χώρο των ΜΜΕ ακόμη . Αλλά και των ΜΜΕ να λέει κανείς είναι υπερβολή, αυτά δεν είναι ΜΜΕ είναι σούπερ μάρκετ παραγωγής λάσπης και βοθρολυμάτων από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Και ήρθε το Διαδίκτυο μια επανάσταση στο χώρο της επικοινωνίας σαν εκείνη του Γουτεμβέργιου. Επανάσταση η οποία χρεοκόπησε πολλούς από τους βαρόνους της λάσπης και των βοθρολυμάτων και άρχισαν να παίρνουν δάνεια από τις τράπεζες χωρίς καμιά εγγύηση, με αέρα κοπανιστό και αγύριστο(?). Για τέτοια ΜΜΕ πρόκειται.

Μετά, πολλοί απολυμένοι που παρίσταναν τους δημοσιογράφους μπήκανε στο διαδίκτυο και από δασκάλους και αφεντικά άσχετα που είχαν, τέτοια δημοσιογραφικά γράμματα έμαθαν και άρχισαν να κάνουν τα ίδια και μέσα στο διαδίκτυο.

Στο διαδίκτυο δεν χρειάζονται διπλώματα και άλλα τεκμήρια για να ασκείς τη τέχνη της δημοσιογραφίας,(όχι ότι χρειάζονται αλλού) όπως ήταν παλιά με τη τέχνη της τυπογραφίας. Ο δημοσιογράφος στη αρχή γινόταν από μεράκι και οι αναγνώστες τον προβίβαζαν σε κάθε τάξη και ανέβαινε σιγά-σιγά τα σκαλοπάτια της εγκυρότητας, της αντικειμενικότητας και της μόρφωσής του.

Μετά, έγινε συντεχνία με προνόμια ιδιαίτερα, σαν τους βουλευτές, με Λαχεία Συντακτών αν θυμάστε, με υπερταμεία, και προνομιακά ασφαλιστικά ταμεία και πολλά άλλα που δεν είχαν άλλες συντεχνίες. Διαπλεκόμενοι με την εξουσία είχαν τον τρόπο να εκβιάζουν την εκάστοτε κυβέρνηση και να αποκτούν συνεχώς επαγγελματικά προνόμια και ειδική μεταχείριση έναντι όλων των Ελλήνων, ακόμη και σήμερα.

Τελευταία κάνανε και σχολές οι βαρόνοι των σούπερ μάρκετ της λάσπης και των βοθρολυμάτων για να παράγουν τάγματα από μισθοφόρους που παρίσταναν και παριστάνουν τους δημοσιογράφους. Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα.

Σήμερα η ενημέρωση στο διαδίκτυο τείνει να γίνει σαν τα μούτρα των άσχετων αφεντικών τους(εργολάβοι-εφοπλιστές-τραπεζίτες-επιχειρηματίες και άλλων άσχετων επαγγελμάτων με τη δημοσιογραφία) .

Μαθημένοι από τα χρόνια της κραιπάλης, στην ευκολία του δελτίου τύπου που τους έδινε ο αντίστοιχος πολιτικός προϊστάμενος, σε κάθε τομέα ενημέρωσης της κοινής γνώμης, χωρίς κανένα σοβαρό σχολιασμό και ανάλυση(αφού είχαν τον κορβανά των κρατικών διαφημίσεων, των αγύριστων δανείων και των πληρωμένων παρουσιάσεων των πολιτευτών, γιατί να τρέξουν) και τ΄άλλα θέματα από τα δελτίο τύπου που έστελνε και στέλνει κάθε φορέας που πολλές φορές τα κάνουν και λάθος. Αλλά και μέσα σ΄αυτή την ανοησία που κυκλοφορεί, κάνοντας τα άσχετα είδηση, κανένα σοβαρό άρθρο με την όποια σημασία και ενδιαφέρον μπορεί μετά να προσεχθεί.

Τα site και τα blog έχουν στήσει κάποιον συντάκτη αφού δεν προλαβαίνουν πια να ασχοληθούν με τα σοβαρά προβλήματα και αρχίζουν την αντιγραφή από το πρωί μέχρι το βράδυ, πετσοκόβοντας ότι θα δουν και όσα έχουν κάποια αναγνωσιμότητα, παίρνοντας πότε τα μισά και πότε ολόκληρα κείμενα και τα παρουσιάζουν σαν να τα κατέβασε η δική τους κούτρα.

Υπάρχει πρόβλημα στα ΜΜΕ. πολλοί βρέθηκαν στη ανεργία που εργαζόταν στα ΜΜΕ και τρέχουν σε πολλές δουλειές και προσπαθούν με δόντια και με νύχια το μεράκι τους να το διοχετεύσουν σε κάποιο ΜΜΕ, αλλά μια αναφορά από πού αλιεύσαμε την είδηση, το άρθρο, το κείμενο δεν στοιχίζει τίποτα. Υπάρχουν κείμενα που χρειάζονται πολλές ώρες και μέρες, σβήσε γράψε για να δουν το φως της δημοσιότητας.

Υπάρχουν στα Τρίκαλα καλοί δημοσιογράφοι και καλά site. Το κείμενο δεν αφορά αυτούς, αλλά κανείς δεν είναι αναμάρτητος. Υπάρχει πρόβλημα στο χώρο της δημοσιογραφίας και αν θέλουνε οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι, να είναι λειτουργοί πραγματικά των ΜΜΕ και θέλουνε να κερδίσουνε και πάλι τους αναγνώστες να θυμηθούν τα πρώτα χρόνια της δημοσιογραφίας τους, τότε που ως συντάκτες και δημοσιογράφοι τρέχανε να ξετρυπώσουν την είδηση εκεί που το συλλογικό συμφέρον μιας χώρας, μιας πόλης υπερίσχυε του ατομικού και υπήρχε κατάχρηση και σκάνδαλο. Αλλά και στην υπεράσπιση του ατομικού, εκεί που το κράτος, συντεχνίες ή άλλα μεγάλα συμφέροντα παραβίαζαν και παραβιάζουν τα ατομικά δικαιώματα του καθενός.

“ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ”

 

Υ.Γ για όσους δημοσιογράφους θα ήθελαν να ξαναφρεσκάρουν τη μνήμη τους

ΑΡΧΕΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ

freejournal.wordpress.com