ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ=Προπαγανδιστής

Ελλάς Ελλήνων Φασιστών

Η ιδιότητα του λεγομένου σήμερα δημοσιογράφου προήλθε εν μέρει, από τον παλαιό δημοσιο-γραφιά του βασιλιά, του σουλτάνου, του φεουδάρχη και δημοσιο-γραφιά της κάθε εξουσίας. Ήταν ο υπάλληλος που κατέγραφε τα δημόσια κρατικά διατάγματα, νόμους, ο γραφιάς του δημοσίου.

Από την εποχή της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, την εργασία του δημοσιολόγου-γραφιά την υπηρετούν καμιά δεκαριά έως είκοσι υπάλληλοι που τυπώνουν την εφημερίδα της κυβερνήσεως  που αναγράφονται πάνω της όλες οι αποφάσεις και οι νόμοι της εκάστοτε κυβέρνησης που κανένας δεν τη διαβάζει και την αγνοούν οι πάντες.

Ανταυτού διαβάζουν όλες τις μπούρδες κάποιων άλλων λεγομένων δημοσιογράφων που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζουν το δημόσιο συμφέρον και έχουν αποκτήσει δεκάδες προνόμια, έναντι των άλλων εργαζόμενων πολιτών, με μια πανίσχυρη συντεχνία που έφτασε σε επίπεδο εξουσίας, ανεβοκατεβάζοντας υπουργούς, πρωθυπουργούς και κάθε άλλον φορέα εξουσίας.

Η ελευθεροτυπία αφορά το ΜΕΣΟ, που είναι η τέχνη της εκτύπωσης (την τέχνη που ανακάλυψε ο Γουτεμβέργιος) και η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να απολαμβάνεις το δικαίωμα να τυπώνεις πάνω σ΄ένα χαρτί τις ιδέες σου σε όποια μορφή θέλεις, βιβλίο, περιοδικό, μπροσούρα, σκίτσο, προκήρυξη, εφημερίδα κ.ά.

Από την ανάγκη προώθησης των ιδεών των διαφόρων κινημάτων, και άλλων ειδών κινήσεων και έκφρασης της πολιτικής και της τέχνης που έπαιρναν μέρος στη δημόσια ζωή μιας χώρας δημιουργήθηκε και προέκυψε μια σειρά από έντυπα μέσα, κι ένα άλλο είδος γραφιά – ιδεολόγου, διανοουμένου συγγραφέα που έγραφε και διέδιδε πάνω σε ένα χαρτί τις ιδέες και τα έργα του.

Οι παλιές εφημερίδες-περιοδικά στα πρώτα τους χρόνια, κάποιες δεκαετίες, πάντρεψαν τα δυο είδη των νέων γραφιάδων, με τα χαρακτηριστικά του δημοσίου υπαλλήλου γραφιά που πληροφορεί τους πολίτες για τις κάθε είδους αποφάσεις, διατάγματα, με τον ιδεολόγο διανοούμενο-συγγραφέα γραφιά-που διακινεί και εκφράζει τις ιδέες του, υπερασπίζοντας το δημόσιο συμφέρον μια χώρας, όπως εκείνος το εννοούσε.

Τότε προέκυψε και η ανάγκη υπεράσπισης της ελευθεροτυπίας και όσο οι κοινωνίες αποκτούσαν ποικίλα ενδιαφέροντα και δραστηριότητες, τόσο και τα κάθε είδους έντυπα μέσα, αποκτούσαν ιδιαίτερες κατηγορίες γραφιάδων για όλα τα επαγγέλματα και για όλες τις δράσεις.

Τα πρώτα και παλιά έντυπα, εφημερίδες κι άλλα είδη έντυπου λόγου  είχαν έναν κανόνα αξιοπιστίας στη λεγόμενη αρχή: «Κάθε μέρα με στηρίζει η δραχμούλα του αναγνώστη». Αν βρείτε σήμερα τέτοια έντυπα πληροφόρησης κάθε μορφής(χωρίς διαφημιστική μερίδα στις σελίδες ή σε άλλα ηλεκτρονικά μέσα site) γράψτε την, σε σχόλιο σας

Σήμερα έχουν εξαφανιστεί αυτά τα δυο είδη των γραφιάδων του Τύπου από πολλά ΜΜΕ, γιατί τα ελέγχουν παράγοντες κάθε εξουσίας και τα έχουν μετατρέψει σε μαχαίρια που σφάζουν και ΜΜΠΑ (μέσα μαζικής παραπληροφόρησης και αποβλάκωσης). Με γραφιάδες προπαγανδιστές κομματάρχες, χαφιέδες, καιροσκόπους και πληρωμένους λακέδες πολλών φορέων εξουσίας που παρουσιάζονται ενίοτε ως οι υπερασπιστές των δήθεν δικαιωμάτων του ανθρώπου, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας που είναι ο καπνός, το προπέτασμα και βαρύγδουπες έννοιες που τις χρησιμοποιούν  για να καλύψουν την προπαγάνδα τους, που σκοπό έχουν την κατάληψη της εξουσίας και εκείνοι να γίνουν από μυστικοσύμβουλοι έως υπάλληλοι σε κάποια θέση των πολιτειακών οργάνων(κυβέρνησης, περιφέρειας, νομού, δήμου).

Η έπαρσή τους και η αλαζονεία τους τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα και σ΄άλλες χώρες απορρέει από τη θέση του μυστικοσυμβούλου, του υπουργού κι άλλου ανώτερου υπαλλήλου που έχουν αποκτήσει δίπλα, σε πρωθυπουργό, σε πρόεδρο, ανάλογα με το πολίτευμα της χώρας και σε άλλους φορείς εξουσίας και την  ειδικότητα τους να παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο και ειδικότερα την τέχνη της πληροφορίας-είδησης να την αξιοποιούν ανάλογα με τα συμφέροντα τους, γενόμενοι πολλές φορές και ρουφιάνοι-καταδότες μιας εξουσίας.

Αυτά είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά σήμερα, σε μια γενική και μεγάλη εικόνα, αυτών των λεγομένων δημοσιογράφων. Που το έχουν κάνει επάγγελμα το είδος τους, με πανίσχυρη συντεχνία και ιεραρχία, που για να μπεις στις τάξεις τους περνάς από δοκιμασίες που περνά  ένας διάκονος και καρδινάλιος στην παπική εξουσία,  με ειδικό υπουργείο και άλλα προνόμια και απολαβές. Ένα πανίσχυρο άντρο εξουσίας.

Υπάρχει και θα υπάρχει πάντα και η μικρή εικόνα ενός έντυπου λόγου ή άλλου μέσου, με τον γραφιά διανοούμενο- συγγραφέα, ερασιτέχνη γραφιά, που έχει τα χαρακτηριστικά  των παλαιών ιδεολόγων-διανοουμένων, υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος, που στηρίζονταν μόνο στη δραχμούλα του αναγνώστη(χωρίς καμιά διαφημιστική καταχώρηση στις όποιες σελίδες), όπως παλιά ο παπάς στηρίζονταν στο κεράκι του πιστού του που κι εκείνος σήμερα, ο παππάς, έγινε επαγγελματίας με πανίσχυρη ιεραρχία και συντεχνία με προνόμια και απολαβές, μ΄ένα πανίσχυρο παπικό άντρο εξουσίας.

Τα κρατικά – δημόσια ΜΜΕ δεν εξαιρούνται από αυτόν τον κανόνα. Πολλές φορές μετατρέπονται σ΄ένα πανίσχυρο άντρο εξουσίας που βρίσκεται σε διαρκεί διαπλοκή με τα άλλα πανίσχυρα άντρα εξουσίας των ΜΜΠΑ (παραπληροφόρησης και αποβλάκωσης) και οι λεγόμενοι δημοσιογράφοι, σε κάθε αλλαγή κυβέρνησης, μεταπηδούν απ΄το ένα άντρο εξουσίας στο άλλο.

Η ΕΡΤ θα μπορούσε να λειτουργήσει με 20-50 υπαλλήλους και να δημοσιοποιούν τους νόμους και τα διατάγματα της κάθε κυβέρνησης, από τρεις έως και πέντε φορές την ημέρα. Όλα τα διατάγματα-νόμοι  και εκείνα που δεν τα παίρνει κανένας χαμπάρι και ψηφίζονται χαράματα ή μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα.

Τ΄άλλα, περί υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος, είναι ευθύνη των πολιτών να επιλέγουν τα όποια ΜΜΕ τους  παρουσιάζονται και τους υπόσχονται ότι υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον και πόσο αξιόπιστα είναι, με τη αρχή: «με στηρίζει η δραχμούλα του αναγνώστη», χωρίς καμιά καταχώρηση διαφήμισης, επιχορήγησης ή άλλης προνομιακής μεταχείρισης. Αν κάποιοι τη αγνοούν αυτή τη αρχή, δικαίωμα και ευθύνη τους να τρώνε όποιο κουτόχορτο θέλουν.

Όποια κυβέρνηση πιστεύει ότι μ΄ένα δημόσιο κρατικό φορέα ενημέρωσης μπορεί να υπηρετήσει κι άλλον ρόλο, εκτός από το να ανακοινώνει τις αποφάσεις, τα διατάγματα τους κανόνες και τους νόμους  όλων των αρχών μιας χώρας, είναι κάκιστη, καιροσκοπική υποκριτική και φαύλη.

Μια κυβέρνηση που πληρώνει εκπροσώπους-αξιωματούχους μιας θρησκείας για να διαδίδουν τη πίστη τους σε κάποιο θεό, και  χιλιάδες προπαγανδιστές για να διαδίδουν την πίστη τους σε κάθε κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση  που πληρώνει υποψηφίους κομμάτων με επιχορηγήσεις, δάνεια που δεν τα πληρώνουν ποτέ, που χορηγεί συντάξεις, προνόμια και άλλες απολαβές σε όσους θα θητεύουν έστω και για λίγο σε κάποια αρχή αυτής της χώρας δεν είναι σοβαρή κυβέρνηση μιας σοβαρής χώρας. Είναι μια άθλια κυβέρνηση, τόσο άθλια που δεν έχει ούτε το θάρρος να ονομάζει το ολοκληρωτικό καθεστώς της, με το  όνομά της:  ΕΕΦ=Ελλάς Ελλήνων Φασιστών.