ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΤΕΝΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΑΚΑΒΙΑ ΤΟΝ ΚΑΚΑΒΙΑ

Μια θλιβερή και αστεία ιστορία για αγρίους

ΤΟΝ ΣΑΡΚΑΦΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΑΚΑΒΛΙΩΡΑ

Η αναφορά κάποιου φονικού στις φυλακές Τρικάλων που συνδέεται με το όνομα Σακαφλιάς, υπάρχει από μια και μοναδική πηγή, σε διάφορες παραλλαγές, 3 έως 5 περιπτώσεις με άλλο όνομα του θύματος και του δράστη και με άλλους πρωταγωνιστές. Οι επίζηλοι του σιναφιού του Βασίλη Τσιτσάνη (τραγουδιστές-μουσικοί –στιχουργοί) αφού δεν έβρισκαν Σακαφλιά πουθενά στις φυλακές Τρικάλων, κόλλησαν σε κάποιον και σε κάποιους το παρατσούκλι Σακαβλίας ή Σακαρλιάς –- «δεν ξέρουμε ούτε καν το όνομα του Σακαφλιά, που άλλοι τον λένε Σακαβλιά κι άλλοι Σαρκαφλιά» λέει ο Πετρόπουλος στα «Ρεμπέτικα».

Όλες οι διηγήσεις προέρχονται από τη μόνη και μοναδική πηγή, από το ίδιο ανταγωνιστικό σινάφι της εποχής του Βασίλη Τσιτσάνη, το οποίο ζήλεψε τις πρώτες επιτυχίες του και την επιτυχία του τραγουδιού και για να μειώσουν την κατοπινή στιχουργική αξία των τραγουδιών του. Και ένας λόγος παραπάνω γιατί η ανωτερότητά του δεν αναγνωρίστηκε μόνο από τα μεγάλα σαλόνια και τις λαϊκές τάξεις αλλά και από τον πνευματικό και πολιτικοποιημένο κόσμο των καλλιτεχνών αργότερα.

Από τότε αραδιάζουν την ίδια ιστορία με διάφορες παραλλαγές και ονόματα  για να μην έχουν καμιά ευθύνη και για να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Ιστορίες για αρκούδες και σκύλους και για κατάδικους που σκοτώθηκαν στις φυλακές Τρικάλων στον Πειραιά και στην Αθήνα.

Ένα από τα περιστατικά με τον Σακαφλιά των φυλακών Τρικάλων το ξεσκέπασε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, περιγράφοντας μια τελείως διαφορετική ιστορία για κάποιον Σακαβιά(φαίνεται ότι ήταν όνομα συνηθισμένο εκείνη την εποχή ο κακαβιάς και ο  Σακαβιάς(?)). Λέει ανάμεσα σε πολλά άλλα χαρακτηριστικά: «Χαρίλαος Σακαβιάς, ή Καραμιχάλης, ή Χαραλάμπους. Η ομοιότητα του ονόματος Σακαβιάς με το όνομα Σακαβλιάς έκανε πολλούς ερευνητές να θεωρήσουν ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο».

«Ο διαβόητος κακοποιός Γιώργος Σακαφλιάς καταγόταν από την Αθήνα και έμενε στο Θησείο. Το πραγματικό του όνομα ήταν Χαρίλαος Χαραλάμπους και το «Σακαφλιάς» ήταν το παρατσούκλι του…. (Αυτά γράφουν και σήμερα ακόμη το 2016)»

Στη πραγματικότητα όλες αυτές οι διηγήσεις είναι μια συρραφή ιστοριών με διάφορους φυλακισμένους κατηγορούμενους για φόνους σε διάφορες φυλακές της Ελλάδας με ονόματα παραπλήσια, τις οποίες τις διοχέτευε το ανταγωνιστικό συνάφι του Βασίλη Τσιτσάνη που πολλοί αυτού του σιναφιού άρχισαν να εξαφανίζονται σιγά-σιγά από το πάλκο της λαϊκής μουσικής και το άστρο το Βασίλη Τσιτσάνη να λάμπει όλο και πιο πολύ.

Αυτό το σινάφι έπλεξε αυτό το γαϊτανάκι των φυλακών του Σακαφλιά με μοναδικό σκοπό να δυσφημήσουν το έργο του και τον Βασίλη Τσιτσάνη. Ότι τάχα συναναστρέφεται με μαχαιροβγάλτες, ανθρώπους του υποκόσμου και τεκέδες και χασίσια και άλλα πολλά. Και επειδή ισχύει ουδείς προφήτης στον τόπο του, κάποιοι Τρικαλινοί πέσανε σ΄αυτή τη παγίδα και αναμασούν χρόνια τώρα τις ίδιες θλιβερές ιστορίες των φυλακών Τρικάλων.

Αλλά υπάρχουν και άλλοι Τρικαλινοί από ιδεολογικούς λόγους που δε πρόκειται να αναγνωρίσουν την αξία του Βασίλη Τσιτσάνη και θα αναμασούν τα ίδια ανέκδοτα για άλλους λόγους, τους οποίους ακόμη δεν ομολογούν.

Πολλοί από τους άλλους δε γνωρίζουν ούτε τα Τρίκαλα, ούτε τι έγινε στα Τρίκαλα, ούτε την περιοχή Τρικάλων εκείνα τα χρόνια. Τι έγινε το 1924. Πού και πώς να το μάθουν μετά από 15 χρόνια ; τι έγινε το 1925-30. Έψαχναν στις φυλακές να δούνε με ποιο μαχαιροβγάλτη μοιάζει το τραγούδι και σε τι στενά της φυλακής τον φάγανε. Μέχρι εκεί πήγαινε το μυαλό τους. Και έπλασαν αυτά τα περιστατικά «με το μου το είπε εκείνος” – “και τον άκουσα τότε από εκείνο» και διάφορες ιστορίες με τσακωμούς που γινότανε συχνά μέσα στις φυλακές.

Μέχρι και τη λάμα ανακάλυψαν που σκότωσαν τον Σακαφλιά, ο οποίος δεν ήταν το πραγματικό του όνομα, ήταν άλλο, αλλά τον φώναζαν Σακαφλιά ή Σακαυλιά ή  Σακαβλιώρα του κερατά. Και βρήκανε και τη στενή σ΄ένα διάδρομο της φυλακής απ΄έξω από το πλυσταριό. Ιστορίες για αγρίους.

Σε τοπική εφημερίδα των Τρικάλων, “ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ” της 28 – Ιανουαρίου 2004, ο Ιωάννης Φωτάκης (Τρίππας) Συνταξιούχος Αυτοκινητιστής διηγείται μια άλλη ιστορία ότι Σακαφλιάς δεν ήταν ούτε απ΄τον Πειραιά ούτε από την Αθηνά και τη Σαλαμίνα, αλλά από τη Τρίπολη, και σκοτώθηκε στα στενά της ενορίας της Αγίας Φανερωμένης από κάποιον Χωροφύλακα το 1938.

Ένα πλούσιο υπόβαθρο από περιστατικά που συμβαίνουν γύρω από τον Βασίλη Τσιτσάνη, από την παιδική του ακόμη ηλικία. Ζει τον φόνο του αγρότη στο Καλλιφώνι που τον σκότωσε αυτόν και όλη τη οικογένεια ένας για να τους ληστέψει. Ζει τη μεγάλη σφαγή των Τρικάλων το 1925. Περιστατικά καθημερινά που συμβαίνουν μέσα σ΄ένα στρατοκρατικό καθεστώς άγριας καταστολής και διώξεων (καραβάνια εκτοπισμένων Τρικαλινών καταλήγουν σε νησιά του Αιγαίου και των φυλακών) και ακολουθεί η δικτατορία του Μεταξά,(χωρίς κοινοβουλευτικό πρόσχημα πλέον) και τη δική του αντίδραση και τη δική του αντίσταση, για ότι γίνεται γύρω του την εκφράζει μέσα από τους στοίχους των Τραγουδιών του.

Ο Ήρωας του Τραγουδιού του Τσιτσάνη «Στα Τρίκαλα στα δυο Στενά» ο Σακαφλιάς είναι ο δικός του ήρωας, όπως τον βλέπει γύρω του στα πρόσωπα πολλών Τρικαλινών νέων που αντιστέκονται στη βία και την αυθαιρεσία : Δερβίσικα καλά παιδιά, Τρικαλινά παλληκάρια στη ψυχή, σαν τον Παύλο Φύσσα, δερβίσικα στο λόγο τους που τους μαχαιρώνουν πισώπλατα οι μπράβοι, στα σκοτεινά και στα στενά δρομάκια.

Β.Πάνος.

“ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ  ΠΟΛΙΝ”

Φωτο:Βασίλης Τσιτσάνης 23 ετών. Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος του “Στα Τρίκαλα στα δυο Στενά” 1938-1939.