Ο Κυνισμός της Δύσης

Και το σύγχρονο εμπόριο εργαζομένων 

Ο Κυνισμός της Δύσης κάποιων κρατών εξ αυτών, αγγίζει τα όρια ενός κτήνους. Και πρόκειται ή θέλουν να ονομάζονται και χριστιανικά κράτη.

 Κάπως έτσι μεταφέρονται οι εργαζόμενοι στα σύγχρονα παζάρια εργασίας σήμερα. Οι αλυσίδες διαφέρουν(έγιναν ηλεκτρονικές). Εκεί τους παραλαμβάνουν αξιωματούχοι κυβερνώντες για την διαχείρισή των, της ημερήσιας συγκεκριμένης διατροφής και άλλοι επιχειρηματίες που είναι πιο σκληροί, απολαμβάνοντας περισσότερα δικαιώματα στη διαχείρισή τους.

Πρόκειται για κράτη που συμμετέχουν σε κατακτητικούς πολέμους, πάντα με διάφορες προφάσεις. Άλλοτε για να εκχριστιανίσουν λαούς αυτών των κρατών, άλλοτε να τους εκδημοκρατίσουν ή να τους εκσυγχρονίσουν.

Και ύστερα από χρόνια, αφού τους λεηλατήσουν τους σέρνουν σιδηροδέσμιους, με άλλους είδους αλυσίδες(ηλεκτρονικές), εργαζόμενους στα κράτη τους για να τους υπηρετήσουν.

 Σήμερα ο εργαζόμενος πληρώνεται  400 ευρώ, όσα χρειάζεται για ημερήσια συγκεκριμένη διατροφή, όσο και η γυναίκα της φωτογραφίας, η υπηρεσία της άξιζε τότε ίσα, ίσα για το καθημερινό συγκεκριμένο φαγί της.

Και η μεταφορά των εργαζομένων γίνονταν και γίνεται πάλι με προφάσεις. Με υποσχέσεις ελεύθερου και παραδεισένιου βίου. Ό,τι κάνει ένας σωματέμπορας που για να ψαρέψει γυναίκες από εμπόλεμα, καταρρέοντα και κατακτημένα κράτη υπόσχεται με τους προπαγανδιστές-κράχτες στα θύματα του, λαγούς με πετραχήλια

Η μεταφορά (εμπόριο) των εργαζομένων, λαμβάνοντας φαγητό ίσα, ίσα για να μη πεθάνουν, γίνεται σήμερα όπως και παλαιότερα. Μεταξύ κρατών μόλις κατακτήσει μια χώρα, άλλη χώρα τους έχοντες εργασιακή επάρκεια και όχι μόνο τους πουλάει σε ΄άλλη χώρα.

Σήμερα των προπαγανδιστών-κραχτών το ρόλο, τον έχουν αναλάβει περίοπτα τηλεοπτικά κανάλια του δυτικού Κόσμου με το σλόγκαν: «πορεία προς την ελευθερία» ή «έξοδος προς την ελευθερία» και άλλες βαρύγδουπες «μεταξωτές κορδέλες» που πλασάρουν ενίοτε  δυτικά κράτη.

 Οι σημερινές εικόνες που παρελαύνουν καθημερινά στις τηλεοπτικές εικόνες, με τους εργαζομένους ημερήσιου συγκεκριμένου κόστους διατροφής, διαφέρουν από τις παλαιότερες, στο ότι οι μεταφερόμενοι οικειοθελώς ή αναγκαστικώς φέρουν ενδύματα και οι αλυσίδες τους είναι ηλεκτρονικές.

Εκατομμύρια άνθρωποι πορεύονται με κάθε μεταφορικό μέσο, για να φτάσουν στα παζάρια-αγορές εργασίας δυτικών χωρών, γιατί, φεύγοντας οι «χριστιανοί», οι «εχκσυχρονιστές» και οι «δημοκράτες» αφήνουν πίσω τους το χάος και τα ερείπια του πολέμου, κι άλλοι, ακούγοντας τις σειρήνες των δυτικών κρατών περί ελευθερίας, δημοκρατίας και παραδείσου.

 Και τότε και τώρα θαλασσοπνίγονται οι μεταφερόμενοι εργαζόμενοι της ημερήσιας συγκεκριμένης τιμής διατροφής, κατά τις θαλάσσιες μετακινήσεις τους.

Αυτός είναι ένας από τους προσφιλέστατους τρόπους για να αποκτήσουν δυτικά κράτη και όχι μόνο εργαζόμενους ημερήσιας φθηνής διατροφής κόστους, στοιβάζοντας τους σε προσφυγικούς καταυλισμούς, όπως τους ονομάζουν σήμερα, και σε γκέτα ημερήσιας διατροφής εργαζομένων στις μεγαλουπόλεις δυτικών κρατών και γκέτα φτηνής και μαύρης εργασίας.

 Το εμπόριο εργαζομένων ημερησίας συγκεκριμένης διατροφής και όχι μόνο, των δυτικών κρατών γινόταν νόμιμα, σύμφωνα με τους νόμους των εκπροσώπων των κοινοβουλίων τους, των εμπόρων των εργαζομένων.  Σ΄αυτούς τους νόμους συμφωνούσε η πλειοψηφία των κομμάτων, όπως συμφωνούν και σήμερα για τους νόμους του κάθε υπουργείου εργασίας για τον καταβαλλόμενο μισθό του ίσα, ίσα για να μην πεθάνει ο εργαζόμενος.

Αυτή είναι κατά κανόνα, με λίγες εξαιρέσεις η εικόνα του σημερινού δυτικού κόσμου, όπως λέγεται. Εικόνα κρατών μεταφοράς εργαζομένων συγκεκριμένης ημερήσιας διατροφής και κόστους. Εικόνα κρατών, όπου η όποια ευημερία τους στηρίζεται στο εμπόριο εργαζομένων. Εικόνα δυτικών κρατών, όπου τα παζάρια(αγορές εργασίας) λειτουργούν νόμιμα, με νόμους που εκδίδουν οι εκάστοτε υπουργοί των υπουργείων εργασίας.

Σημερινοί μεγαλοκτηματίες και μεγαλοεπιχειρηματίες δυτικών χωρών, όπως και παλαιότερα χρησιμοποιούν γκέτα εργασίας, με πολύ χειρότερες συνθήκες διαμονής και διατροφής.

Ο διακηρυγμένος Ανθρωπισμός της Δύση εκ τους αποτελέσματος δείχνει να έχει αποτύχει και η φράση του Φ. Ντοστογιέφσκι: «Αν δεν υπάρχει θεός, όλα επιτρέπονται», και πάλι επίκαιρη.

Α.Τ.Π.