Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ

Ο Ασκός του Αιόλου

Πάσχιζε το Ελληνικό κράτος 200 χρόνια τώρα να δώσει μια ιστορική και πολιτιστική ταυτότητα στο λαό της, σεβόμενο, όχι πάντα, τις ιδιαιτερότητες των κατοίκων στα όρια κάθε περιοχής και περιφέρειας και πολλές φορές κι εκτός των ορίων του, για να διατηρήσει μέσω της γλώσσας κι άλλων ιστορικών πολιτιστικών της καταβολών και χαρακτηριστικών την ενότητα μιας ιδιαίτερης πολιτισμικής ταυτότητας και παρουσίας των κατοίκων της στον κόσμο.

Ιδιαίτερα για την περιφέρεια της Μακεδονίας  προσπάθησε μ΄όλα της τα όπλα, πολιτικά, διπλωματικά, ιστορικά, αρχαιολογικά, στρατιωτικά, λογοτεχνικά, της τέχνης γενικότερα να εξάρει και να διεκδικεί σε κάθε κρίσιμη ιστορική περίοδο την ενότητα αυτής της περιφέρειας με το Ελληνικό κράτος με όλα τα προβλήματα εξάρτησης που το ακολουθούν από το 1821.

Και ξαφνικά αλλάζει αυτή η πολιτική,  σε ό,τι είχε κάνει μέχρι σήμερα για την περιφέρεια της Μακεδονίας, βάζοντας σε σκέψεις ότι κι άλλες περιφέρειες του Ελληνικού κράτους  μπορούν να υποστούν το ίδιο.

Θα ήταν ευχής έργο, όλος κόσμος να αποτελεί ένα κράτος, όπως Ηνωμένες Πολιτείες της Ανθρωπότητας. Όπως όλες οι θρησκείες θέλουν μια Εκκλησία, αλλά αυτό προϋποθέτει ένα ΟΗΕ ακηδεμόνευτο, όχι ένα ΟΗΕ των ισχυρών κρατών όπως είναι σήμερα.

Μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο πολλοί πίστεψαν ότι ο ΟΗΕ, μετά από δυο αιματηρούς παγκόσμιους πολέμους θα μπορούσε να λειτουργήσει, σεβόμενα τα κράτη και οι λαοί τις διακηρυγμένες αρχές του, αλλά όλοι γνωρίζουν τι προέκυψε λίγους μήνες μετά την λήξη του πολέμου.

Η Αυτοδιάθεση των λαών κενό γράμμα, ο ψυχρός πόλεμος κατήργησε τις δημοκρατικές διαδικασίες σε πλείστα κράτη, και στη συνέχεια ο άκρατος οικονομικός ανταγωνισμός, με αποτέλεσμα ο ΟΗΕ να αποτελεί πλέον έναν διακοσμητικό οργανισμό και οι αποφάσεις του να μη γίνεται σεβαστές από κανένα.

Σ΄αυτό τον κόσμο της κυριαρχίας των οικονομικών συμφερόντων, έρχεται μια μειοψηφική οικονομική και πολιτική τάξη στη Ελλάδα (διαφορετικά θα έκανε δημοψήφισμα), περί αυτού πρόκειται, η οποία εξυπηρετεί, ταυτισμένη με τα οικονομικά συμφέροντα μιας αγοράς και όχι μόνο, γιατί η κατάκτηση των αγορών σήμερα – όπως και την περίοδο του Μεσοπολέμου και την περίοδο 1896-1916, συνοδεύεται από αιματηρούς περιφερειακούς πολέμους.

Μέρος αυτής της μειοψηφικής τάξης αυτοπροσδιορίζεται, ως της ανανεωμένης -και άλλων πολλών ονομάτων- αριστεράς, και αναρωτιούνται πολλοί τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η πολιτική τάξη, με τα ιστορικά, κοινωνικά και ανθρωπιστικά αιτήματα της Αριστεράς, αλλά και μέρος της δεξιάς που ενδόμυχα ευχόταν την υπογραφή της συμφωνίας, είναι μακριά από τις άλλοτε ιστορικές διακηρυγμένες ιδεολογικές αρχές της.

Αυτή η μειοψηφική πολιτική και οικονομική τάξη εξασφάλισε μια πλειοψηφία για τη ψήφιση και την επικύρωση μιας συμφωνίας, μιας βουλής Κουρελού, η οποία φαίνεται καθαρά ότι δεν ανταποκρίνεται στη θέληση των ψηφοφόρων που την εξέλεξαν.

Διότι η συμφωνία δε συνάδει με ό,τι μέχρι τώρα διδάχτηκαν -όχι μόνο οι κάτοικοι της Μακεδονίας-, αλλά και ό,τι μέχρι τώρα ζητούσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις από όλους τους κατοίκους της Ελλάδας, για ποιο λόγο έπρεπε να θυσιάσουν τη ζωή τους.

Νιώθουν τώρα προδομένοι κι απογοητευμένοι, γιατί οι γείτονες τους Σκοπιανοί ή όπως αλλιώς θέλουν να λέγονται, θα έρχονται αρκετοί σαν νταήδες τώρα στη Μακεδονία, προκλητικότατοι, νεόπλουτοι και υποστηριζόμενοι από μεγάλες χώρες και γεμάτα πορτοφόλια και οι κάτοικοι της Μακεδονίας θα αισθάνονται κάθε μέρα και ποιο μειονεκτικά, θα τους παίρνουν τα σπίτια τους, τα χωράφια τους, τις παραλίες τους μα πάνω απ΄όλα την ταυτότητά τους, που  τους έκανε περήφανους έως τώρα και υπέμειναν τη φτώχεια που τους οδήγησε η ίδια πολιτική και οικονομική τάξη, για να χάσουν, χθες μόλις, ό,τι θεωρούσαν πιο ιερό και αδιαπραγμάτευτο.

Δυστυχώς, μακάρι να διαψευσθούμε, αλλά βλέπουμε βίαιες σκηνές και επεισόδια να συμβαίνουν στην περιφέρεια της Μακεδονίας που θα είναι ο προπομπός για χειρότερα πράγματα στο μέλλον.

Οι όποιες καλές προθέσεις που ακούστηκαν απ΄όσους υποστήριξαν τη συμφωνία ότι θα φέρει ειρήνη και συμφιλίωση των λαών στην περιοχή θα αποδειχτούν και πάλι κενό γράμμα, γιατί οι οποίες συμφωνίες μεταξύ λαών για να έχουν ισχύ θα πρέπει πρώτα να έχουν πειστεί οι λαοί για την όποια συμφωνία, πράγμα που δεν έγινε ούτε στην Ελλάδα, ούτε στο κράτος των Σκοπίων.

Η Συμφωνία ήταν καθ΄ υπόδειξη των ανταγωνιστικών οικονομικών συμφερόντων στον μεταξύ τους πόλεμο, αγνοώντας παντελώς την ιστορική, κοινωνική, γλωσσική, στρατιωτική, πολιτιστική και πολιτισμική ταυτότητα και θέληση των λαών.

Και ας μη επικαλεστούν και πάλι οι αίτιοι της επικύρωσης της συμφωνίας ότι οι τυχόν βίαιες σκηνές που θα ακολουθήσουν θα οφείλονται σε ακραίες εθνικιστικές ομάδες γιατί, είναι άλλο οι ακραίες εθνικιστικές εκδηλώσεις που συμβαίνουν στο εσωτερικό μιας χώρας ένθεν και ένθεν των χωρών Ελλάδας και Σκοπίων, και άλλο να γίνονται σε μια χώρα-στη προκειμένη περίπτωση στην περιφέρεια της Μακεδονίας- από αντίπαλες εθνικιστικές ομάδες που θα έχουν σκοπό να αποσταθεροποιήσουν την ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας και της Βόρειας Ελλάδας με ευρύτερους γεωπολιτικούς στόχους και ανταγωνισμούς.

Αυτή η μειοψηφική πολιτική και οικονομική τάξη της Ελλάδας άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, των προβλημάτων που μέχρι τώρα γνώριζε το κράτος των Σκοπίων με τρεις και περισσότερες εθνότητες και εθνικιστικές αντιμαχόμενες ομάδες να εισέλθουν στη Βόρεια Ελλάδα με ό,τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια.