Agapo.gr Για τον Πολιτισμό, την Κοινωνία, το Περιβάλλον
ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ 500 ΘΥΜΑΤΩΝ
Από τις μεγαλύτερες του 20ου αιώνα με βιβλικές διαστάσεις
Άλλαξε ολοσχερώς την μετέπειτα πορεία της πόλης
Για τη μέρα μνήμης, 4-6-1907, της καταστροφής των Τρικάλων
Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τo μέγεθος της καταστροφής μιας πόλης και τον πνιγμό εκατοντάδων θυμάτων από την οργή ενός ποταμού, παρά τα μηνύματα που έστελναν απανωτά επί είκοσι συναπτά έτη, όλοι οι ποταμοί που έρρεαν εντός και κοντά στη πόλη των Τρικάλων, (Πηνειός-Ληθαίος-Αγιαμονιώτης).
Τα μηνύματα δεν ήταν άλλα από αυτά που στέλνουν όλοι οι μπαζωμένοι ποταμοί και όλα τα ρέματα της Ελλάδας σήμερα.Ένα συνεχιζόμενο έγκλημα αδιαφορίας χωρίς τιμωρία που συντελείται 200 χρόνια τώρα.
Από τότε που η Θεσσαλία προσαρτήθηκε στον εμπορικό αποικιακό αστερισμό των δυτικών χωρών(Δύσης) με την πολιτική τους: «Μπάτε σκύλοι κι αλέστε» που είναι ο πιο προσφιλής στρατηγικός πολιτικός σχεδιασμός για να διατηρείς το αποικιακό εμπόριο για πολλά χρόνια ανενόχλητα.
Έτσι κτίστηκε ένα καθεστώς κοτζαμπασισμού αποικιοκρατικού τύπου 200 χρόνων. Ένα καθεστώς συγκάλυψης, οποιασδήποτε καταστροφής, (οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής, οικολογικής). Η ίδια συγκάλυψη των υπευθύνων έγινε και με την καταστροφική πλημμύρα των Τρικάλων το 1907. («Το ποτάμι της οργής-1907. Η ΠΛΗΜΜΥΡΑ του Ληθαίου». Βασίλης Πάνος. Εκδόσεις «Αγαπώ την Πόλιν»).
Καθώς έφτασαν οι πρώτοι ρεπόρτερ στην πόλη, που δεν υπήρχε πια, ήταν βυθισμένη μέσα σε μια απέραντη θάλασσα με μερικές διάσπαρτες νησίδες γης εδώ και εκεί. Τα τηλεγραφήματα της καταστροφής που στέλνονταν σε τακτά διαστήματα ή ταχυδρομικά η συντακτική διεύθυνση της όποιας εφημερίδας τα έραβε και τα σύντασσε όπως ήθελε εκείνη, υπακούοντας στις πολιτικές σκοπιμότητες συγκάλυψης των υπευθύνων της καταστροφής.
Καθώς περνούσαν οι ώρες αποκαλύπτονταν η εικόνα της μεγάλης καταστροφής. Μια εικόνα που εξωραΐζονταν μέρα με τη μέρα, κι ο αριθμός των θυμάτων γινόταν όλο και πιο μικρός, υπακούοντας στην τακτική της συγκάλυψης των ενόχων.
Τόσο για τις αιτίες της καταστροφής, όσο και της διαχείρισης των θυμάτων και των πληγέντων. Μια διαρκή συγκάλυψη χωρίς να έχει αφήσει πίσω της ούτε ένα μνημείο μνήμης των θυμάτων.
Ένα μνημείο των εκατοντάδων νεκρών μιας πόλης, την οποία οι φύλακες την άφησαν ανυπεράσπιστη, βοηθώντας με τη αδιαφορία τους να την καταλάβει ο εχθρός.
(Ντοκουμέντο των ευθυνών των αρχών). Από το Μάιο του 1883 επισημαίνεται και κρούουν το κώδωνα του κινδύνου οι εφημερίδες των Τρικάλων: «ΤΡΙΚΑΛΑ», «ΕΡΓΑΤΑΙ», «ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ»για το κίνδυνο του φράγματος ενός Υδρόμυλου και άλλων καταπατημένων εκτάσεων πέριξ των ποταμών και εντός της πόλης.(επί των ημερών της εξέγερσης αγανακτισμένοι Τρικαλινοί το ανατίναξαν).
Χιλιάδες Τρικαλινοί ανυπεράσπιστοι, μέσα στη νύκτα, μωρά, τρίχρονα, δεκάχρονα και δωδεκάχρονα παιδιά, κοπέλες και νέοι που δε πρόλαβαν να γευτούν τη ζωή, έφηβοι γεμάτοι όνειρα, πνίγηκαν μέσα στον ύπνο τους, όταν εισέβαλαν, κατέκλυσαν και κατέλαβαν την πόλη τα νερά των τριών ποταμών των Τρικάλων, θύματα των οικοπεδοφάγων της πόλης και της περιοχής και της έλλειψης και εφαρμογής στοιχειωδών κανόνων σχεδιασμού, χωροταξίας και πολεοδομίας.
Θύματα ενός πολέμου οικοπεδοφάγων και φυλάκων της πόλης, που άφησαν τις πύλες ανοιχτές για να κυριεύσουν ανενόχλητα τα εδάφη πέριξ και εντός της πόλης των Τρικάλων. Η πλημμύρα εξαφάνισε εντός ολίγων δεκάδων λεπτών όλα τα παραπήγματα των συνοικιών. Ελευθερώθηκε ο τόπος από τους παρείσακτους της πόλης και τα θύματα, έγιναν οι υπεύθυνοι της καταστροφής.
Μετά η πόλη έγινε εμπόρευμα για να αποκτήσει στοιχειώδεις κανόνες πολεοδομίας και την τιμή του εμπορεύματος (γης, οικοδομής, σχεδιασμού, αδειών και όλα τα συναφή) τη διαπραγματεύονταν κοτζαμπάσηδες πολιτικοί του ρουσφετιού, δημιουργώντας ένα νέο όργιο αυθαιρεσίας, καταπάτησης και πόλεις εκτρώματα, ακυρώνοντας αρχές, κανόνες πολεοδομίας και χωροταξίας των αναγκών των πολιτών και πάλι .
Τι έγινε στη Μάντρα Αττικής ; Πλήρωσε κανένας ;
Στη περίπτωση της καταστροφής των Τρικάλων, η καταστροφή ήταν μεγάλη και οι επιζήσαντες δεν είχαν τίποτα άλλο να χάσουν. Τα είχανε χάσει όλα!.
Έτσι ξεσηκώθηκαν και «πήραν τα παλούκια»* (1).
Αρχές του 2018 ο Ληθαίος κτύπησε το πρώτο καμπανάκι. Έντρομοι οι Τρικαλινοί για ώρες παρακολουθούσαν τη στάθμη του νερού στο κέντρο των Τρικάλων να υψώνεται απειλητικά και στις παρυφές της μερικές δεκάδες εκατοστά απολείπονταν από το ύψος της όχθης για να εισβάλουν στην πόλη και πάλι.
*(1) Από τις εκδόσεις «Αγαπώ την πόλιν», κυκλοφορούν: « Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ».Η εργατική εξέγερση του 1925. «Η ΠΛΗΜΜΥΡΑ ΤΟΥ ΛΗΘΑΙΟΥ 1907». Το ποτάμι της οργής, και «ΟΙ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ» τρία βιβλία που δίνουν ιδιαίτερη έμφαση σε ιστορικά γεγονότα, που έχουν σκόπιμα αποσιωπηθεί και διαστρεβλωθεί για δεκάδες χρόνια.
ΠΗΓΗ : «Το ποτάμι της οργής-1907. Η ΠΛΗΜΜΥΡΑ του Ληθαίου». Βασίλης Πάνος. Εκδόσεις «Αγαπώ την Πόλιν». Φωτογραφίες και ιστορικά ντοκουμέντα της εποχής. Το χρονικό της μεγάλης καταστροφής.